Affetmek Nedir?

Affetmek…

Affetmek nedir gerçekten?

Belki de “özgürleşmek”, “bırakmak” ya da “unutmak” demek daha doğru olur.

Çünkü affetmek, affedeceğin kişiden daha üstün bir konumda olmayı gerektirir .

Boşuna denmemiş: “Affetmek Allah’a mahsustur.”

Peki ya affetmemek ne demektir?

Affetmemenin ardında hangi duygular saklıdır?

Kızgınlık, öfke, kurban bilinci, değersizlik, haksızlığa uğrama hissi…

Tüm bunlar iç dünyamızda birikir ve beslenir.

Bedenimizdeki yansıması ise; sanki tüm gün sırtında bir çuval un taşımak gibidir.

Ya da saçına taktığın ama ağırlığını başında hissettiğin bir takı gibi…

Belki varlığını unutursun ama o yük, yavaş yavaş seni geri çeker.

Bu duygular—kızgınlık, öfke, değersizlik—önce birer düşünce olarak başlar,

Sonra duygulara, ardından da enerjine dönüşür.

Negatif enerjiye…

Yani saf öz enerjine uyum sağlamayan bir titreşime.

Ve beden, bu uyumsuzluğa bir yerde mutlaka tepki verir.

Bazen bu tepkiler fiziksel rahatsızlıklar olarak karşımıza çıkar.

Affetmek, bir bırakma enerjisidir.

Omuzlarında ya da bedeninin herhangi bir yerinde taşıdığın yükten kurtulmaktır.

Bir özgürleşme halidir.

Bazen affetmemiz gereken kişi kendimiz olabiliriz.

Bu durumda affetmek; kendinden özgürleşmektir.

Peki neden bu enerjiden özgürleşemeyiz?

Her duygunun, her direnişin altında bir kazanç yatar.

Affetmeyerek ne kazanırız?

Kızgınlık duygusuyla kişiyle arana sınır koyduğunu düşünürsün.

O duygunun hep sende kalmasını istersin,

Çünkü yaşadığın acıyı unutmamak, bir daha aynı durumu yaşamamak istersin.

Bazen affetmek, “küçük düşmek” gibi gelir.

“Ben onu affedecek kimim ki?” diye düşünürsün.

Ya da çoktan affettiğini sansan da, bilinçaltında hâlâ onu saklıyor olabilirsin.

Sinsi sinsi seni içten içe etkileyen, ama fark etmediğin bir yük gibi.

Peki ne yapabilirsin?

Affetmenin birçok tekniği var.

Ama en basit ve etkili olanı şu olabilir:

Derin bir nefes al…

Gözlerini kapat…

Ve kararlı bir şekilde o kişiyi, olayı ya da durumu zihninde canlandır.

Sonra onları bir enerji dumanı gibi hayal et.

Ve o dumanın alanından çıkıp gittiğini, seni terk ettiğini ve özgürleştiğini gör…

Çünkü sen…

Bu özgürlüğü hak edecek kadar değerlisin.

Sevgiyle kal.